Met stof op de sandalen – Een voorbeeldreis voor archeologiestudenten

Wat krijg je als je twintig archeologiestudenten, een nieuwsgierige docent en een goedgevulde planning samenbrengt in Griekenland? Precies: een reis vol stenen, verhalen en zonnebrandcrème.

Laatst begeleidde ik een groep van een universiteit op een intensieve, maar verrassend vrolijke weekreis door klassiek Griekenland. Op het programma stonden uiteraard de grote namen: Delphi, Epidauros, Mycene en Athene, met de Akropolis als onvermijdelijk hoogtepunt.

Maar we weken ook af van het standaardspoor. Zoals naar de opgraving van Eleusis, waar de mysteriecultus rond Demeter meer vragen opriep dan sommige tentamens. Tussendoor genoten we van het échte Griekenland: versgebakken spanakopita bij een lokale bakker, en natuurlijk de onvermijdelijke souvlaki die na een lange dag ruïnes ineens smaakt als haute cuisine.

Een dagtrip naar Aegina bood de ideale combinatie van opgraving, zeezicht en pistache-ijs. Want ja, zelfs archeologiestudenten hebben af en toe behoefte aan iets anders dan scherven en zuilen.

Op dag vier raakte iemand zijn paspoort kwijt in een taverna (tussen de tzatziki en de ouzo), maar gelukkig kon ik dat binnen drie uur oplossen. Het voordeel van een lokale contactpersoon.

De week eindigde in het Nationaal Archeologisch Museum van Athene, waar de studenten opeens met heel andere ogen keken naar de beelden waar ze het hele semester over hadden gelezen. En toen ze op de laatste avond nog een bord moussaka kregen voorgeschoteld, werd zelfs de Griekse keuken als “academisch verrijkend” bestempeld.

Was het leerzaam? Zeker. Intensief? Absoluut. Maar vooral: heerlijk – in alle opzichten.

Benieuwd naar wat er mogelijk is voor jouw groep? Ik denk graag mee over een programma dat past bij jullie vakgebied, tempo en… eetlust.